'Nung kasagsagan ng EDSA revolution, uhuging bata pa lang ako 'nun. Nagsisimula pa lang akong matuto ng kung ano-ano sa eskwela at wala pang alam lalo na sa politika. Pero 'nung nakita ko sa TV na parang may "gera" sa EDSA at parang tensyonado ang mga tao sa bahay - I realized something VERY important is happening. Di nga ako nagkamali. Ang pangulo ng Pilipinas versus people of the Philippines.
That fateful day - nakapagpatalsik na pala tayo ng isang diktador. Angas no? Ilang bansa lang ba ang nakagawa n'yan sa history? Di ko din alam eh, pero basta ang alam ko lang feeling "proud" ako na nagawa natin 'yun as a nation. Parang fiesta sa EDSA 'nun, lahat parang friendly friends. Sundalo saka mga civilians nag-aapir saka nagyayakapan. Daig pa Lovapalooza (without the excessive kissing). Pero bakit ngayong 27th anniversary ng EDSA revolution marami yatang di masaya? Maraming nagsasabing wala naman na daw ang spirit ng EDSA revolution. Kalat pa rin ang kurakot, marami pa ring mahirap (despite sa hanep-buhay program ni Mrs. Villar), kawawa pa rin ang Pinas compared sa ibang bansa at kung ano-ano pang kalugmukan sa buhay. In short, bakit parang ang daming NEGA about sa event na ito?
That fateful day - nakapagpatalsik na pala tayo ng isang diktador. Angas no? Ilang bansa lang ba ang nakagawa n'yan sa history? Di ko din alam eh, pero basta ang alam ko lang feeling "proud" ako na nagawa natin 'yun as a nation. Parang fiesta sa EDSA 'nun, lahat parang friendly friends. Sundalo saka mga civilians nag-aapir saka nagyayakapan. Daig pa Lovapalooza (without the excessive kissing). Pero bakit ngayong 27th anniversary ng EDSA revolution marami yatang di masaya? Maraming nagsasabing wala naman na daw ang spirit ng EDSA revolution. Kalat pa rin ang kurakot, marami pa ring mahirap (despite sa hanep-buhay program ni Mrs. Villar), kawawa pa rin ang Pinas compared sa ibang bansa at kung ano-ano pang kalugmukan sa buhay. In short, bakit parang ang daming NEGA about sa event na ito?